Wergerandin: Bavê Zozanê
Me dikarîbû em rewþê serast bikin
Ti bixwe bûbana ailyê herî baþ
Te xwe hinekî daxistibane, wekî ku timî min dikir!
Te dikarîbû gotina “Bayanî baþ“ timî bigota…
Û ezê ta beyanê li benda wê be, ta te bigota!
Bi þev ji xwe tê xatir ji min bixweste,û piþtî te minê gerdûn kilît kiriba!
Tiþtê pê hest dikim ne hijêkirin e Mîlîna!
Dibe ku hijêkirin be,lê ne wek ti pê sawîr dike!
Ji wilo mestire.
Niha ez bê rewanim, bê hestim bê hemû tiþtim
Ti carî wek îro nehestiya me ku hewcedarê kesekî me
Bawerke ji min Mîlîna tu gula civata-tiþtê- belengazî,tu jiyana hemî ra yên minî ziwabûyî,çilmsîyî,hiþikbûyî yî.
Gelekî min te windakiriye, gelekî min bêriya te kiriye,bihtir ku min hest dikir ku wisa dûrbûn zor e.
Çi qezence ku tu hemî deriyan li min kilît bike,û rewanê min bi dîwarê mala we ve daleqandiye?!
Niha tu dûrbûne bîtir hisret dikê
Ez bêriya te dikim
Soza mêrê berê , ev peyama min a dawî ye ji we re
Bi xatirê te gewreya min.
