Narîn Omer
narinomer76@gmail.comAdarokên welatê me di agirxaneya vajîheviyê de dilerizîn û xema nenasiyê ji derdorên xwe dûr dikirin, ji niþkave bêje û peyvên te mîna þepola hêrzan û coþeyan li ser sewda û ramanan de herikîn û mizgîniya vaçek nû di axaftina kurdan de afirandin
Axaftinek bê bend û bendik, bê lixab û hevsar. Wisa weko me dixwest em biaxivin, weko me dixwest em bibêjin û bi keys û fesal bikin.
Me,þûqê kurdan!
Çi rojgar, çi serdem dikare navê te ne neqiþîne li ser bazinê hebûna xwe?
Çi helbestvan dikare te ji darvekirina helbestên xwe bê pare bike?
Çi dayîk hizir dike kû ew te ji lorîkên xwe bi hejandina dergûþa zarokê bê pênasîn bike?
Belê, tû yî mîrê gotinên resen, lewra ew bi navê te re bûne xweþbûna pîroz û di asoyên bilind de
Dastan þoreþek aþtiyane bi deng û reng dikin.