pirtûka herî Pîrrrrrrrrrroz î..
Vê sibehê,
Daristana çavên te bi tîrêjên rojê dixemilînim,
Navê te yê qedexe, wek cejnekê, ji devê min derdikeve,
Destên min ên ji gunehbariyê li ser sînga te sêwî dimînin,
Bîna te, pêl bi pêl, ji min difûre,
stêrkên zarotiyê bi ser dilê min de dirijin,
Min dixwest tiþtekî bi qasî mirinê dijwar ji te re bibêjim,
Lê çavên te di tîrêjên rojê de venedibûn.
Vê dibehê,
kûviyên êþa min li kontarên bêdengiya te diçêrin,
stiranên xwe yên ji xuþîna baranê radestî reþeewran dikim,
Xwe diþewitînim da tu þewatan ji bîr bikî,
Di sorgulên kenê te de tembînameya xwe vediþêrim,
Nexþeyên xwe li ber destên tozê radixînim,
Û kirasekî sipî ji tevna sibehê, ji te re, li pey xwe, di þevê de dihêlim.
Vê sibehê,
Nave te li ser zimanê min e,
ewrên bêrîkirinê zeviyên xewnê av didin,
li asoyên dûr dinêrim; dastanên te yên þewitî dibînim,
dixwazim ber bi te ve bifirim,
lê baskên min têra evîna te nakin.
Dixwazim te di hêlana dilê xwe de bihejînim,
Lê destên min têra himbêzkirina stiranên te nakin.
