M.Emîn Sadûn Piþtî serboreke dewlemend û ezmoneke zengîn di nava rêzên Tevgera kurdî de. Ji min re zelal bû û baþ hate naskirin, û bi taybetî piþtî rûreþiya Sûriyê, ku tevaya parçebûn, jihevçûn û cudabûnên di laþê wê tevgerê de rûdayîn, tenê yek eger hebû û ew bû sedemê vî derdê bê derman. Ji cûdabûna pêþîn bigire ta ya dawiya vê dawiyê û her weha yên di rê de jî. Ew e egerê þer,nakokî û hevrikiya wan ji hev re, ne ku ji ber cêwaziya ramyarî, helwesta siyasî, qelsbûna rêxistinî, serastkirina rêyên kar û felatê, yan jê nûjenkirin û geþepêdana þiyanên xebatê ne. Lê Belê tenê egerek hebû, ew jî beza li peyî bidestxistina desthilatdariya darayî bû.
Ji ber wê jî berhemê keda wan tê xuyakirin, ku di xebata þêst salan de,
nekarîn rêxistineke xurt û hevgirtî damezrînin yan pirojeyekê abûrî
levdayî saz bikin û li ser bingeha wî pirojeyî, rewþa rewþenbîrî,
rêxistinî, civakî û ragihandinê ava bikin.
Tenê man destvekirî û her partiyekî destê xwe dirêjî aliyekî
kurdistanî kir, ku bi vê yekê, man çav nimiz û þikestî, û laþekî neweþ
bê liv û nîþan, û serkirdayetiyeke mirî bê kêr û beryar.
