Di mala me de kesî hez Lenîn, Stalîn û Xalid Begdaş ne dikir.. Hez Mela Mustafa Barzanî û pêşmergeyên wî dikirin.. Hin xortên gund divîbûn bibin Pêşmerge û digotin; ji bedêla ku em leşkeriya rêjîma Sûriyê bikin û di eniyên şerê Cihûyan an di qaçaxiya li ser vî sînorê di navbera Serxet û Binxetê de bi gule û mayînên Tirko bêne kuştin, na, bela em di ber Mela Mustafa Barzanî de bêne kuştin, çêtir e.. Ma Abdulselam Arif çi dozê li Mela Mustafa dike.. Ew jî misilman e.. Bi Xwedê ji wan misilmantire û dixwaze di malka xwe de, bi xelkên xwe re bi selametî bijî.. Ma çi dozê lê dikin..?! Ehmedê Heseno digot: (Eger Barzanî heqê me bistîne ez ê keça xwe (Sitî) bixemilînim û bidim xortekî pêşmerge..). Apê min Mihemed ji bavê min re digot; keka! Tivingekê ji min re bikir ez ê herim bibim pêşmerge..

  Bêguman, mamostayê min yê jiyanê bavê min bû, ew yekemîn kes bû yê ku di warê nivîsandinê de nav di min de daye û ez dehif dame.. Di sala 1974an de, ji bo nameyek min, ji birayê min re, emniyetê êrîşî mala me kir; mala me û pirtûkxaneya min sexte kirin û bav û birayê girtin û bersivdan.. Di encamê wê girtin û bersivdanê de bavê min ji min re got: (Law! Helbet qelema te dijwar e, binivîse, texsîr meke…). Ev gotina wî bû wek guharekî di guhê min de..
  Bavê min, gelekî hez xwendinê dikir û zor li me dikir ku em bixwînin.. Ji encamê perwerdeya wî û dayika min, me her şeş birayan û xwîşkeke xwendinên xwe xelas kir. Hin ji me bûn mamoste, doktor, Avokat û niha hin ji zarokên me jî bûne doktor, endazyar û avokat..  Bavê min, nexwende bû, di mezinbûna xwe de fêrî xwendina Quranê bibû, eger carna dixwend, ew jî bi şaşî dixwend.. û sofiyekî Barzaniyê nemir bû. Bavê min, wek piraniya xelkên Beriya Mêrdînê cil û bergên erebî li xwe dikirin, lê dibêjin ku bapêrên me, bi cil û bergên Kurmancî bûn. Xwedê wan û miriyên we bi dilovaniya xwe şad bike.
Qamişlo/ 23/12/2020