Idrîs Hiso
Çayxane di çand û dîroka Kurdistanê cihekî xwe yê taybet heye, berdewam li çayxaneyan kasayetiyên siyastmedar, rewženbîr, nivîskar û helbestvan dighan hev, li wir hemû mijar bi azadî û bi dengê bilind dihatin gotûbêj kirin, dibe pažeroja welat li çayxaneyeke wek a Miçko li Hewlêrê, an jî li çayxaneya Gel (El Žeeb) li Silêmanî were gengeže kirin bêhtir ji parlementoyê bi xwe.
Li Amûdê jî dibe ku tu hemû danemrên bajêr li çayxaneya Kewê bibînî,
li wir zimanekî taybet bikar tê, nêviyê xwe henek û qerf in û nîvê din
sixêf û cûnî ne, lê bipêçewanî çayxaneyên Silêmanî û Hewlêr, kes behsa
siyasetê nake, dibe ku ev jî ji ber wê yekê be ku danemrên Amûdê ji
siyaset û karên siyasiyên Rojavayê Kurdistanê bêzar bûne, lewma zimanê
çayxaneyê bûye zimanê sixêf û laqirdiyan wek xelkên Amûdê bigižtî têne
naskirin.
Paneberên Rojavayê Kurdistanê û ji wan jî xelkên Amûdê ev
nerîtî bi xwe re anîne Herêma Kurdistanê, li kampa Domîz hejmarek
çayxane hatine vekirin, ji wan jî çayxaneya Žermola ku navê xwe ji girê
herî binav û deng yê Amûdê , Girê Žermola wergirtiye.
Çayxneya
Žermola ne ji zû ve hatiye vekirin, lê zû nerîtî, ziman û kežûhewaya
çayxaneyên Amûdê li xwe girtiye û mirov heger bixwaze hest bike ku ew li
Amûdê ye, bila biçe demekê li wê çayxaneyê rûnê.
Xwedanê çayxaneyê
dibêje; Çayxane yek ji cihên ku xelk ji hemû çînên civatê li xwe kom
dike, lewma ez dixwazim çayxaneya min ne tenê cihê lîstika kaxezan û
vexwarina ça û qehwê be, ez dixwazim li vî cihê ku xelk lê kom dibin
bibe cihekî ku xelk êdî têde behsa mijarên dîrokî, çandî û keltûrî jî
bikin, lewma ez dê wêneyekî bidim çayxaneya xwe ku êdî bibe çayxaneyeke
xwedan taybetmendiyeke xwež.
Pêngava min ya serekî ew e ku ez dîwarê
çayxaneya xwe bi wêneyên hozanvan, nivîskar û rewženbîrên Kurd û
Kurdistanê bixemilînim, herwiha ez diwazim ku li vir xelk guhdarî
stranên resen ên Kurdî bikin, herwiha ez dê di pažerojê de hewil bidim
ku pirtûkxaneyekê jî di çayxaneya xwe de ava bikim, da ku ew kesê
bixwaze li çayxaneyê xwendinê jî bike, cihê xwe bibîne.
Bigižtî li
çayxaneyên ku li deverê hene, mirov dikare bi tenê lîstkvanên kaxezan
bibîne, lê li çayxaneya Žermola ku bi navê xwe jî balkêž e mirov dikare
hezkiriyên dengê Mihemed Žêxo û Eyžê Žan, Hesen Zîrek û Mihemed Arif jî
bibîne.
Di yekem roja ku min hejmarek wêneyên rewženbîrên Kurd
diyarî vê çayxaneyê kir, êdî zibûnên çayxaneyê dihatin û dipirsîn ev
wêne yên kê ne.? bitaybet gencên nûhatî, û êdî ew ne tenê dê bên û ça û
qehwe û kaxetan bibînin lê bi rêka pirsa derbarê van wêneyan dê derbasî
nav pelên çand, dîrok û keltûra xwe jî bibin.
Çayxane di nav civata
Kurdî de, ew cihe ku hejmarek mezin ji xelkê û ji hemû çînan xwe lê
digre, lewma divê ne bitenê bibe cihê vexwarina ça û qehwê û lîstak
kaxezan, lê divê jêrzemînek were peyda kirin û bi vexwarina ça û qehwê
re mirov hest bi rewanê çand û keltûra xwe bike, û dibe ku çayxaneya
Žermola li Domîz, ku bi hezaran panaberên Rojavayê Kurdistanê li xwe
digre, bibe pêngava yekem di vî biwarî de.
Domîz 22.02.2020z
Kurdistan hejmar 169 15.03.2020z