Adnan Hassan/ swêd
Xerîbo
Þêniyê bi dilê xwere dikþîne
Serê sibehê, ji dilê êvarê veqetiya
Her yekî, çavek li ser duryanê hiþt û
Dilek di sînga xwede veþart
Þehê payîzê
Di porê daristanê de þikest
Birûskê, li movika piþta gotinê xist
Helbest lal bû
Þev li hêviya gerya
Xalxalokê riya evînê þaþ kir
Peyv li ber bayê bertavê belav bûn