Zahra Ramadan
Li welatê me her ku pirtûkek derdikeve û tê weþandin û cihê xwe li pirtûkxana
digirin lê mixabin tê xwendevan naxwînin, li ser zimanê xwe na sekinin û
tixebatî li ser rêzman û rast nivîsê nakin.
Em kurd ji kok û binyad a xwe dor ketine , tibawariyên min nînin em karibin
vegerin ser kok û binyade xwe ya rast û resen.
Hebûna netewan bi zimanên wan ve giridayî ye, netewên ku zimanê xwe jibîrbikin
û bi zimanekî dî bi axivê, piþtî du nifþa nema karê bijê ez ji wî miletî me.
Çawa te dibêjî ez kurdim û tu bi tirkî diaxivê û bi tirkî dixwînê û bi tirkî dinvîsê û bi tirkî zarokên xwe re diaxivê, û hîn te dibijê ez kurdim û Kurdistanê dixwazim.
Ku em bibêjin va xewna Sala li ber çavên we bû rast, her çar parçyên Kurdistanê bûna yek û dana we , gelo Hûn amadena ji vê tiþtêra , hûn karin vî barî hilgirin ser milê xwe.hûnê tê de çi xebatê bikin.
Her mirov bi vî fikrî divê bi fikirê û xwe bi xwe piþve bibê û li ser ziman û hebûna xwe bixebitê.
Li dîroka cîhanê binerin te miletî welatê xwe bê kar û xebat rizgar nekirina û dema rêzgar kirin , bi destê avakirin û bi ziman û çanda xwe ser ketin.
Lê mixabin ez dibînim ku miltê me bi destê xwe alîkariya dijminin xwe dikin, xwe bi xwe wênda dikin.