Tê gotin jî, ku polîtîk zanist e, zanîna her tiştên, ku li gel hunera hukimdariya dewletan, û rêvbirina têkiliyên wan li gel hevdu, û yên gel û civakê, bestandî ne . Li gor vê pênasînê, Dr. Ehmed Xelîl dibêje: „ Polîtîk zanîn û têor û bencîne (qewaid) û zanyarî ye. Ne serpêyî ye (îrtîcalî), û ne gorepana ezmûnan e (tecrûbe ), ne jî bez û leza ber bi hewesan de ye….. Her weha her gotineke polîtîkî, yan tevdîreke polîtîkî, yan avakirina têlikiyeke polîtîkî, yan girêdana hevbendiyeke polîtîkî, yan jî tevlêbûna cengeke yan gengeşeyeke polîtîkî, eger ne li ser bingeha zanist û zanîn û bençîne û zanyariyan be, wê têkeve çarçewa xurafetan û efsaneyan. Ma xurafetan kînga destkeftin peyda kirine?“.

Dr. E. Xelîl, gotina xwe didomîne „Polîtîkê armanc hene, ango ne karekî pûç û bê sûd e, polîtîk ristina têkliyan li gel hêzên siyasî yên hundirê welêt de, û li gel miletên  din e, organezîkirina têkiliyên tekekesan û gel, û parastina berjewendiyên gel e“. Ev hemî di eniya armancên polîtîkê de bi cih dibin. Divê siyasetmedar evan armacan û hinên din jî baş binere û vekole, û li gor nîrên xweyîtî hundirî û yên dervayî organîze bike, û heya ji wî tê, dostan ji bo gel û doza wî peyda bike, bê ku xwe û doza gelê xwe li hember hêz û gel û dewletên din biçûk bike, û divê her û her xwe bi vê pirsê re rû bi rû bike: Gelo, ev peyva min, hevoka min, tevdîra min, helwesta min, ev…..ev…..û ev….çi wate ye?.
Ezê sê nimûneyan ji nav siyasetmedarên me Kurdên Sûriyê û helwestine wan verbrêjim, ka ewana li gor pêdiviyên polîtîkê tevgerîne, yan na?.
1. Ragihandina Şamê, ya ku gelek hêzên siyasî yên Sûrî, hinek kurdî jî di nav de,sala 2005ê damezirandine. Rêxistinên wan hêzan li Ewropayê, berî derdora 15 salan li hev civîn, da nûnertiya wê ragihadinê li Ewropayê hilbijêrin. Nûnerê partiya yekîtî ya demikrat a kurdî li Sûriyê / YEKÌTÌ Ehmed Çeto bo serokatiyê hat hilbijartin, û endamên civînê û berbijêrên din jî ew pîroz kirin, û serkeftin jê re hêvî kirin. Lê vî siyasetmedarê kurd, çi kir? Ji dêvla hiş, hestên xwe xebitandin, û serokatî  bo Dr. Eddirrezzaq Îd wazhêna (tenazele), bê ku ji xwe bipirse: Van endaman dengên xwe nedane E. Îd, gelo min maf heye, ez dengên wan bidim wî? Eger wan bixwastana dengên xwe bo E. Îd biçûna, çima wê yekser nadana wî? Çima ev siyasetmedarê me, wê xwe bike navbêner, û dengên wan diyarî Dr. E. Îd bike? Gelo ewî ji xwe pirs kir, ka vê helwesta wî çi wate ye? Û bandora wê helwestê li ser xwediyên wan dengan çiqas giran e? Gelo ev kir an jî helwest a siyasetmedaran e, yan a gundiyekî reben û nezan e, ku  sincên gundîtî bercest dike ye?
2. Dema Nûrî El-Malîkî serowezê Îraqê bû, Salih Mislim, û Heysem El-Mennai, wek şandeya desteya hevrêz, çûn serdana wî kirin. Gava her sê li gel hev rûniştibûn, Heysem El-Mennai li kêlek El-Malîkî rûnişt, û Salih Mislim li jêr H. El-Mennai rûnşit. Pirotokolên dîplomatîk serokên şandeyan li şûnên jor didin rûniştandin. Pê re jî mirov ji awayê rûniştina wan têgihêşt, ku H. El-Mennai serokê şandeyê bû, ne Salih Mislim.
Salih Mislim, wê hîngê, hem serokê partiya Yekîtiya Demikrat P Y D bû, û hem jî cîgirê serokê desteya hevrêz Hesen Ebdil-Ezîm bû, û H. El-Mennai nûnerê desteya hevrêz bû li Ewropayê, yanê bi pileya balyozekî bû. Li gor pirotokola dîplomatîk, Salih Mislim serokê şandeya desteya hevrêz bû, ne H. El-Mennai. Gelo çima Salih Mislim wusa kir? Çima hêza partiya, ku ew kiribû cîgirê serokê desteya hevrêz, li hember El-Malîkî û El-Mennai, û li hember tevayê desteya hevrêz qels û sivik kir? Salih Mislim jî wek gundiyekî reben û nezan sincên gundîtiyê bercest kirin, ne yên siyasetmedaran, û ew sincan bi xwe re birin koşka seredaneke polîtikî û dîplomatîk.
3. Girafet û sêdar. Berî çend salan, kirîzeya Sûriyê li Siwêsrayê; bajarê Cinêvê, di bin sîwana Yekîtiya navdewletî de, bi beşdariya şandeyên rêjîmê û rikberiya Sûrî, hate gotubêjkirin. Ji ber ku encûmena niştimanî kurdî endamê rikberiya Sûrî ye, nûnerên wê jî tev li şandeya Îtilafa Sûrî ya rikber bûn. Endamê komîta navendî ya partiya demikrat a kurdistanî – Sûriyê P D K – S Dr. Ebdil-Hekîm Beşşar, ku di heman demê de cigirê serokê Îtîlafê bû, li orta bajarê Cinêvê, li pêşiya avahiya Yekîtiya navdewletî derket pêş revenda Kurdî, ku ji gelek dewletên Ewropayê çûbûn Cinêvê; dest avêt girafeta xwe, û bi şêwazekî jixwerazî qîriya û got: „Eger me mafên Kurdan li Sûriyê bi dest nexistin, min bi vê Girafetê sêdar bikin“. Gelo siyasetmedarê, ku siyasetê wek huner û zanist têdigihîne û dixebitîne sozên wusa birîskedar dide gelê xwe? Gelo di polîtîka dinyayê de sozeke wusa tê dayîn? Ev helwest şert û mercên gundiyan, di ber henek û laqirdî re, yan jî di ber gefuguran re, tîne bîra mirov. Kesê gundî pirê caran destan davêje simêlên xwe û dibêje: Eger min wusa nekir, ezê van simêlan kur kim.
Vê lomê hinek kurdologên biyanî, bi encama lêkolên xwe gîhane vê baweriyê, ku Kurd qezecên şer û cengan li ser maseyan ji dest didin.
Mîkyavîllî dibêje: „Xelk berî pêşî tiştên bi çavan dibînin, dinerxînin. Em hemî dikarin bibînin, lê hindikên me dikarin, di realîteya pergala te bigihînin (fêm bikin“.
(Rojnameya NEWRZ a partiya yekîtiya demikran li Sûriyê EL-Wehde, ev gotar bo weşnadinê nepejirand)